{به نام افریننده تنهایی}

یه پنجره با یه قفس...
یه حنجره بی هم نفس...
سهم من از بودن تو یه خاطرس همینو بس...

بی تو در خلوت شب چشم به راهت دارم

گفتی که دگر در تو چنان حوصله ای نیست

هــــی غــریــبــه !!! روی كســی دســت گــذاشــتی كه هــمه دنیــای منــه !!!

گفتند از غم مگـــــوی

گفتند از غم دو سه چند روز کم گــــو

گفتــــم از غم نمی گویم از رفیق همدم می گویــــم

گفتـــــم او بماند همدم من

 چون تو رها شدی از دل من

به نفرینت گرفتارم ای دل

اهل دلم قلبم اسیرت ای یار

همدم او هستی عشق من

به کدامین خرابت می روم

به کدامین دیار خواهی برد ای دل

می سپارم قلبم را به تو ای دل

نشاید سرشکسته بازایی ای دل

که دگر غم هجرانم خواهی دید ای دل

سوخته ویرانه است این قلب

قسم برمن بود  که قلبم را  نسپارم  به توا ی دل

چون عشق بود این بارهم ببر به هرجا میروی ای دل

حتی اگر دوباره هم  بسوزد بسوزد ای دل

چون شاید اندک زمانی بتپد این قلب بر عشق

پس ببر به هر جا که می روی